De grote leugen van het sinterklaasfeest.

Ieder jaar, net na de zomervakantie, begint het! 
De pepernoten en het speculaas verschijnen weer in de schappen en daarmee ook weer de discussies op vooral facebook. 
Er wordt weer volop gedeeld, dat zwarte piet toch echt moet blijven. Ons land, dus onze tradities. 
Blijf van ons kinderfeest af is wat er vooral geroepen word, want hoe kunnen onze kinderen nou nog in Sinterklaas en zwarte piet geloven, als zwarte piet opeens niet meer zwart mag zijn.

Eigenlijk wil ik mij helemaal niet in deze discussie mengen.
Volgens mij is het gewoon een grote oorlog tussen volwassenen en maakt het kinderen helemaal niets uit.
Maar toch is er iets in mij, dat toch besluit deze discussie aan te gaan en dat is het feit dat ik zo graag zou willen dat we respectvol met elkaar om kunnen gaan.

In onze opvoeding proberen we onze kinderen mee te geven, dat het niet uit maakt of je nu een 10 voor rekenen op je rapport hebt, of dat je een 6 hebt, of misschien wel een 3. 
Dat je geen geld of cadeautje hoeft te krijgen als je een mooi rapport hebt, maar dat het er om gaat dat je goed je best hebt gedaan. 
Dat het niet uitmaakt wat voor kleren je draagt, dat het niet uitmaakt wat voor huidskleur je hebt en dat het niet uitmaakt wat je gelooft. 
Je bent vriendelijk voor iedereen, je helpt iedereen waar dat nodig is en bent eerlijk tegen iedereen.

Maar hoe kun je je kind deze dingen leren, als je het ze zelf ze niet voor doet? 
Wat nu als je als volwassenen het goede rapport van je kind op Facebook laat zien, en daarbij zegt, hoe trots je wel niet bent, wat moet een kind dan denken dat minder goede cijfers haalt. 
Wat nu als je je kind weer terug naar boven stuurt, omdat het een verkeerde combinatie kleren uit de kast heeft gehaald, en zo echt niet naar school mag, leer je hem dan toch niet onbewust, dat kleding wel heel belangrijk is.
Wat nu, als ik mijn kinderen uitleg dat huidskleur niet uitmaakt, maar maak wel een racistische opmerking, hoe leg je dan je kinderen ooit uit dat ze respectvol moeten zijn als je het zelf niet bent.

En wat als je je kinderen altijd hebt verteld dat Sinterklaas en zwarte piet echt bestaan. 
Dat als ze niet lief zijn, dat ze dan klappen met de roe krijgen, of geen cadeautje, of -nog erger- dat ze misschien wel in de zak mee moeten naar Spanje. Is dat eerlijk? 
We leren onze kinderen dat ze eerlijk moeten zijn, maar ondertussen liegen wij over Sinterklaas en zwarte piet. 
Wel eens erover nagedacht hoe kinderen zich voelen? Kinderen die doodsbang zijn voor zwarte piet, die de onrustige periode voor pakjesavond helemaal niet fijn vinden, kinderen die hun ouders niet meer vertrouwen op het moment dat ze erachter komen dat sinterklaas helemaal niet bestaat. 

Weet je, het kan allemaal zoveel makkelijker. 
Door wat we onze kinderen leren, ook zelf in de praktijk te brengen. 
Als nou blijkt dat mensen met een andere huidskleur, moeite hebben met zwarte piet, of erger zelfs, ermee geplaagd zijn, of geplaagd worden, dan leggen we dat aan onze kinderen uit, en dan veranderen we het. 
Ja maar... hoe ga ik dat ooit uitleggen aan mijn kinderen? Ze hebben altijd in sinterklaas en zwarte piet gelooft...
Nou door eerlijk te zijn! Door uit te leggen dat het maar een verzinsel is, en dat dat verzinsel nu een beetje veranderd wordt. 
Geloof me, kinderen zijn over het algemeen veel verdraagzamer dan volwassenen en zullen dat prima accepteren. De druk valt gelijk van de ketel, want alles is gelogen, en de cadeautjes blijven, ja natuurlijk de cadeautjes blijven. 
Het feest blijft gewoon hetzelfde. O, niets aan de hand dan toch... dat zal de reactie van de meeste kinderen zijn.

Onze pietjes van lang geleden...


Wij hebben onze kinderen nooit opgevoed met de leugen van Sinterklaas. We hebben ze uitgelegd dat Sint Nicolaas vroeger geleefd heeft, dat hij goed was voor arme mensen en ze gaf wat ze nodig hebben, dat daaruit ons  sinterklaasfeest is ontstaan, en dat we daarom nog steeds cadeautjes geven aan elkaar op de verjaardag van Sint Nicolaas. Dat Sinterklaas een verklede man is, en de pieten ook! Op het moment dat ze de verklede sinterklaas zien, is hij helemaal echt, maar ergens binnenin weten ze dat mamma de cadeautjes koopt en dat wat er in de schoen zit, en hoe vaak, dat mamma dat regelt en niet een oneerlijke sinterklaas, die de een veel meer geeft dan de ander. En weet je... ze hebben altijd net zo genoten van het sinterklaasfeest als ieder ander kind, misschien zelfs nog wel meer, want ze wisten dat ze niet bang hoefden te zijn voor sinterklaas, en dat ze gewoon een cadeautje zouden krijgen, ook als ze stoute dingen deden. 
En ze zetten ook gewoon een schoen, al weten ze dat mamma daar een cadeautje in doet. Heerlijk toch?!

Zullen we allemaal gewoon eerlijk zijn naar onze kinderen?

Reacties

Mirjam zei…
Mooi stuk! Ik kan me hier heel goed in vinden!
Groeten,
Mirjam
Dank je wel Mirjam. Fijn dat het aanspreekt.
Anoniem zei…
Oneens.
Althans met je stelling dat je kinderen leert liegen door het sint verhaal te vertellen,
iemand racist noemen als je geert wilders stemt of wel zwarte pieten wilt behouden en
een kind leert dat wanneer je zegt dat hij andere kleren aan moet kleding wel belangrijk is. Hallo! Kleding is ook belangrijk. Niet het merk, wel de uitstraling en je kunt een prachtige broek aantrekken en een prachtig shirt, maar als het niet bij elkaar past, ziet het er nog niet uit. Dat mag je een kind best leren en daar worden ze echt niet minder of onzeker van. Waarom denk je dat er zondagse kleren waren vroeger?

Ik ben voor vrijheid van meningsuiting (beide kanten op) en ik ben voor een sintfeest omdat het bij de tradities van ons land hoort, net zoals elk land zijn eigen tradities heeft. Dat maakt het juist zo mooi. Als we in alle landen het zelfde gaan doen en allemaal in dezelfde kleren gaan lopen en allemaal met de trein en de fiets gaan en allemaal zelf tomaten gaan groeien, dan wordt het een zooitje.

Een land is juist mooi door de verschillen tov andere landen.
Gelukkig zijn er verschillende meningen en jouw mening hoeft niet mijn mening te zijn.

Ik vraag me af, waar je in dit artikel leest dat ik mensen racistisch noem als ze op Geert Wilders stemmen. Ik noem niemand racistisch, ik zeg alleen, dat je geen racistische opmerkingen moet maken.

Wie bepaald of iets bij elkaar past. Wat jij niet mooi vind, kan je kind wel mooi vinden. Ik vind het belangrijk dat een kind zelf zijn eigen kledingstijl kan ontwikkelen. En die zondagse kleren, ach... of dat belangrijk was, valt ook over te discusieren

Groeten Willeke